MİHRİ MÜŞFİK

Yirmi yıl kadar önceydi, Malik Aksel'in bir iki yazısında Mihri Müşfik adıyla ve bu adın macerasıyla karşılaştım. Bir iki satırda bu öykü bende giderek romanlar, sinemalar, televizyon dizileri uyandırdı. Mihri Müşfik'le ikinci karşılaşmamız ise, Taha Toros'un İlk Kadın Ressamlarımız kitabındaydı, yıl 1988. Şimdi her şey bana bir tiyatro oyunu gibi görünüyordu. Yazmaktan ürktüğüm ama yazmayı çok istediğim bir oyun.

Tiyatronun sanat ortamımızdaki tiyatro dışı kalışlara isyan gibi açıklanabileceğini, açıldığını düşünüyorum.

Mihri Müşfik: Ölü Bir Kelebek'i yazarken... yıllar sonra yazdığımda derin bir heyecan duydum. Günlerim, gecelerim, resim sanatı uğruna hayatını feda etmiş bir geçmiş zaman insanıyla, uğraşının kahramanı bir kadınla birlikte geçti. Yazdıklarımız -sonradan- çoğu kez pişmanlık olup çıkar. bu oyunun bazı sayfalarından asla pişman olmayacağımı hissedebiliyorum.

Onu artık, işte şimdi, perde açılır açılmaz, arkadaşlarım yaşatıyorlar. Başarı onlara aittir; bütün başarısızlıklardan ben sorumluyum.

Son bir söz: Mihri Müşfik için geçmiş zaman insanı dedim ya, hayır!, belki asıl bugün bu karanlıkta Mihri Müşfik'lerin solgun ülküleri bizi ayakta tutuyor.